Rozdział 20

Ale Niall miał podstęp. Nie spodziewałam się tego, tak długo ich nie widziałam i z jednej strony cieszyłam się, że zadzwonił.
-Och przestań, Lou.
-Zawsze będę na Ciebie czekał, ale skoro twoja rodzinka już wie to może ci się oświadczę.
-Loooooouuuuuiiiiissssss!!! - mój tata zrobił parkoura przez kanapę i przechwycił mi laptopa.
-Nie oświadczaj mi się już mojej córce, tylko wracajcie. Zwariuje z tymi babami.
A więc słyszał...
-Nie oświadczam się, takie tam żarty z Emily. - odparł Tomlinson. - będziemy u państwa jutro.
Tak się zagadali, że ja zdąrzyłam cały film prawie dwu godzinny obejrzeć.
Wzięłam telefon i zadzwoniłam do Nialla.
-Dzięki Horanku za rozmowę z Louisem. Zamieniliśmy może dwa zdania i mój tata z nim rozmawia od dwóch godzin.
-Pierdzielisz?! Już lecę do Louisa.
-Dzięki Niall. - rozłączyłam się.
A Liam jutro opiernicz dostanie bo nie dokończył remontowania mojego domku na drzewie i musiałam dokończyć z tatą. Co nie skończyło się dobrze, gdyż mój tatuś nie umie przybijać gwoździ i dostał w palca. Kaleka...
Dziś już nie zamieniłam z Louisem ani słowa, słyszałam, że rozmawiali długo z tatą.
Tak, rozmawiali Louis, Niall i Harry. Cool.
Na drugi dzień przyjechali koło południa.
Tata im otworzył.
-No nareszcie jacyś faceci. Z babami można zwariować, nie żeńcie się.
-Zamknij się. - skomentowała mama.
-Emily! - ujrzał mnie Lou.
Wyciągnęłam rękę przed siebie, żeby się nie zbliżał.
-Mów do ręki. - odparłam.
-Ale oni się nienawidzą. - odezwała się koleżanka mamy która akurat była u niej.

-Liasiu Liasiu... - zaczęłam a ten mnie uścisnął.

-Wieem. Przepraszam. Ale widziałem, że stoi domek.

-Tata mi pomógł... - spojrzałam na niego.

Haroldzik dzisiaj tak słodko wyglądał, zawsze wyglądał słodko ale dziś to już przesadził.

I ja się jeszcze dziwię czemu dziewczyny dalej mdleją na ich widok.

-Ty też ładnie wyglądasz. - odparł Styles.

-Dzięki! - może widział jak go mierzę z góry do dołu. Hahaha.
-Emily...czy mogłabyś...
-Ty też się do mnie nie odzywaj. - przerwałam Horanowi.
Malik poszedł do kuchni z moją mamą która obiecała jego mamie jakiś przepis.
Niall próbował się tłumaczyć, dlaczego to Louis zadzwonił a nie on.
-Winny się tłumaczy! Skończ to.
Usiadłam w salonie, a za chwile wszyscy usiedli obok, po moich dwóch stronach usiedli Niall i Louis.
A ja zawzięcie pisałam sms'y.
Roxy musiała coś skończyć w domu zanim mogła przyjść wyratować mnie w opresji, Nicole siedziała z rodzicami, a Caspar jak to Caspar wolał iść spać. Co za człowiek.
-Emilyyyy...
-Shut up Niall....Ty też. - dopowiedziałam kiedy Louis otwierał usta.

-Czekam na wyjaśnienia dlaczego tyle się nie odzywaliście, nie odpisywaliście, słuch o was zaginął. - odparłam.
-Louis musiał coś sobie przemyśleć. - powiedział Liam.
-Dobra, jednak się nie tłumaczcie.
-Ale już wróciliśmy i prędko się nas nie pozbędziesz. - Harry poruszał brwiami a ja prychnęłam śmiechem. - Gdzie Roxy?
Niall wybuchł śmiechem. Ummm. Ok.
-W domu, zaraz przyjdzie.
-Cool! Mieliśmy powtórzyć lekcje na perkusji. Albo idę do niej, będzie niespodzianka. Będę potem. - i tyle go widzieli.
-Dziiwnee. - odrzekłam.

-Ale bym się przeszedł na impreze. Taki ostry melanż. - rozprostował się Malik.
-Oooj tak! - poparł go Louis.
Jakoś nie miałam ochoty na alkohol. A jak oni pójdą na imprezę to zaraz zlecą się fanki.
A jednak zdecydowaliśmy się iść do klubu.
Ochrona miała nikogo nie wpuszczać, lokal dziś zamknięty. Chłopcy tylko pozapraszali swoich znajomych. Zastanawiałam się co tu robiła siostra Roxy.
To było dosyć dziwne.
Chłopcy od razu zaczęli sobie polewać, prócz Liama i mnie bo poszliśmy potańczyć.
Harry cały czas gadał z Rox. Och... <3
Koło drugiej w nocy impreza trwała już na całego.
Nagle zobaczyłam siostrę Roxy w podobnych do niej ubraniach która bawiła się z Harrym.
Coś mi tu śmierdzi. On jest już pijany na maxa.
Tylko gdzie Rox? Pytałam Louisa bo tylko on był  zasięgu mojego wzroku.
Chwycił mnie za rękę i nie chciał puścić.
-Jesteś pijany Louis. Idź spać. Ja idę szukać Roxy.
***
Oczami Roxy.
Zauważyłam Harry'ego bawiącego się z moją siostrą. Tylko dlaczego do cholery ona miała na sobie moje ubrania?
Podeszłam bliżej. Stałam może metr od nich.
Pocałował ją!!
-Harry!!! - krzyknełam w momencie jak akurat wyłączyli muzykę. Odskoczyli od siebie.
-Roxy? Ale ja, myślałem, że to ty. - zaczął mówić.
-I ty się nazywasz moją siostrą? Jak śmiałaś! Jesteś podła! Nie chce was znać!
-Roxy! To była pomyłka! - Harry chwycił mnie za rękę.
-Daruj sobie! - wyszłam z klubu z zapłakanymi oczami.
Jak on mógł!

Rozdział 19

Trzymałam w ręce telefon i nie wiedziałam co mam mu powiedzieć.
Nagle przestali się odzywać.
-Mamy małe zamieszanie w zespole, mieliśmy kilka poważnych rozmów i nie chcieliśmy Was w to mieszać. Wszystko musieliśmy przemysleć i przeanalizować.
-Kiedy wrócicie? - musiałam zadać to pytanie.
-Jutro wieczorem będziemy u Ciebie w domu.
-Będziemy czekać.
-Przepraszam Emily ale chłopcy mnie wołają. Muszę kończyć. Możemy pogadać wieczór na skypie. Będę o 19.
-Dobrze. - powiedziałam i rozłączyłam się.
Wróciłam do Roxanne i opowiedziałam jej co mi powiedział blondyn.
Była w małym szoku.
Ale mój tata mistrz wszystkiego nie mógł pozwolić, żebyśmy skończyły o nim rozmawiać, więc zaczął coś śpiewać.
-Prosze Panaa? - Roxy wychyliła się, żeby spojrzec na niego.
-Jop?
-Czemu Emily nie odziedziczyła po panu śpiewania?
-To nie jest moje dziecko. - odparł.
-Thanks daddy. - rzekłam.
-I'm baaackk! - drzwi się otworzyły i ujrzeliśmy Nicole obok Caspara.
-Sieeemaa! - podbiegł do niej mój ojciec przybijając piątkę.
-Co on brał? - spytał Caspar.
Brak mi słów, poprostu brak.
Jestem ciekawa czy na skypie będzie tylko Nialler, czy cały zespół.
Chociaz jutro przyjeżdżają, więc nie musielibyśmy rozmawiać.
Ale skoro chce. - uśmiechnęłam się sama do siebie.
Roxy z Nicole zaczeły gadać, że chyba myślałam o Louisie bo się uśmiecham sama do siebie.
-Nie prawda! - krzyknęłam.
W tym momencie chciałabym usiaść z Lemonami i porozmawiać.
Ale Nicole wróciła więc jak oni tu przyjadą, to ona z Rox będę znowu rywalizować miedzy sobą.
Zawsze go są w pobliżu chłopcy z Room to od razu budzi się w nich instynkt rywalizowania.
-Wychodzę. - wstałam.
-Eeejj... ja dopiero przyjechałam a ty już wychodzisz. - oburzyła się Nicole.
Wzruszyłam ramionami.
Po chodziłam trochę po Londynie, pogoda dzisiejszego dnia była piękna.
Gdy wróciłam do domu nikogo nie było. Znalazłam tylko karteczkę od rodziców, że poszli do teatru. Pusty dom! Nareszcie.

Muzyczka, Twitter, spokój. Jeszcze godzina i zobaczymy się z Niallem na kamerce.
Jestem ciekawa czy coś więcej mi powie czemu sie nie odzywali.
Ale trzeba się czymś zająć przez tą godzinę.
Na caly dom rozbrzmiał dzwonek do drzwi. Dobrze, że miałam sciszoną muzykę.
Ale kurde światło jest zaświecone więc nie mogę udawać, że mnie nie ma.
Zeszłam po cichutku na dół zerknąć kto to.
Gdy ujrzałam to aż mnie zatkało. Moja straszna ciotka ze swoją córką której wręcz nienawidzę.
Teraz jak za chwile Nialler będzie dzwonił.
Otwarłam.
-Emily! Miło cię widzieć. Przeszkadzamy? - spytała.
-W sumie...
Jej córka już weszła do środka i zaczęła się rozglądać. Nawet jej nie zaprosiłam!
-Wejdźcie. Miałam kilka planów, ale to mam jeszcze czas.
Usiadły na kanapie. Ja wzięłam laptopa na kolana, i trochę go przymknęłam.
-Co u Was? - spytałam.
-Dobrze! Właśnie chciałam porozmawiać z twoimi rodzicami. Nie ma ich?
-Niestety.
Też żałuję, że rodziców nie ma. Może by je czymś zajęli a ja bym mogła na spokojnie rozmawiać. A tak to co zrobie?
Kuzynka (Becky) wzięła do ręki zdjecie moje i chłopców z Room które miałam oprawione
i trzymałam na szafce.
-Ładni.
-Mili. - poprawiłam ją.
To dziecko zawsze patrzy na urodę.
-Pewnie tylko raz ich spotkałaś i na pamiątkę, żeby ich nie zapomnieć zrobiłaś sobie z nimi zdjecie. - powiedziała.
-Mieszkają tu.
-No coś podobnego. - odparła ciotka.
Nienawidze ich, nienawidze.
Zapomniałam przyciszyć dźwięku z laptopa i melodyjka przychodzącego połączenia przerwała naszą rozmowę.
Nialler dzwonił. O kurde.
Odebrałam.
-Niall...- zobaczyłam Louisa. - Hej Loui, nie dam rady, mam gości. - pokiwałam lekko głową, żeby pokazać mu ciotkę.
-Twój chłopak? - spytała Becky.
-Tak, tak. - musiałam coś na szybko odpowiedzieć.
Lou się uśmiechnął i im pomachał.
-To my wam nie będziemy przeszkadzać, nie musisz nas odprowadzać.
Wstały i wyszły.
-Ufff. - usiadłam wygodniej. - myślałam, że Niall miał dzwonić.
-Zrobił to specjalnie, ale skoro twoja rodzina już wie, że jesteśmy parą, choć ja o tym nie wiedziałem to...
-Lou..musiałam tak powiedzieć.
-A jednak mnie kochasz.